Nowy rok liturgiczny

Adwent to czas oczekiwania i tęsknoty - czas przychodzenia Tego,
który jest zawsze znajomy i nieznany.
Odnów swoje pragnienia...

W tych szczególnych dniach Adwentu,
spójrz głęboko w siebie, daj odpowiedź:
Kogo oczekujesz? Czego oczekujesz?
Kogo pragniesz? Czego pragniesz?

RYS HISTORYCZNY
Adwent to okres przygotowań do Bożego Narodzenia, wprowadzony do kalendarza kościelnego w V w. n.e. Nazwa pochodzi z kręgu kultury rzymskiej – termin „adventus” określał oficjalne odwiedziny panującego po objęciu władzy. Chrześcijanie przyjęli adwent jako okres oczekiwań na przyjście Pana, a więc okres przygotowań do świąt Bożego Narodzenia. Synod w Orleanie (999 rok) ustalił czas jego trwania na 4 tygodnie. Dodatkowo określił znaczenie tego okresu jako „oczekiwanie przyjścia Chrystusa jako Sędziego w chwale przy końcu czasów, oraz wspominanie Jego przyjścia jako człowieka”.

Z liturgii gallikańskiej przejęto koloryt pokutny okresu. Wyrażał się on: w użyciu fioletowych szat liturgicznych, opuszczeniu w czasie Eucharystii hymnu „Chwała na wysokości Bogu”, oraz w skromniejszej dekoracji świątyń. Ostatecznie po Soborze Watykańskim II ustalono okres adwentu na okres przygotowania do świętowania przyjścia Pana na świat, które kieruje jednocześnie myśl ku Jego Przyjściu ostatecznemu.
Jest to okres radosnego - bo pełnego wiary w Odkupienie – czuwania w gotowości.

Adwent dzieli się na dwie części:
* Pierwsza część Adwentu (do 16 grudnia) akcentuje prawdę o paruzji, czyli o ponownym przyjściu Chrystusa na świat, na sąd. W przypadku każdego człowieka będzie to spotkanie w godzinę śmierci. Liturgia adwentowa wzywa do czujności, do czuwania, aby nie zmarnować życia.
* Druga część Adwentu (od 17 grudnia) jest czasem przygotowania na pamiątkę pierwszego przyjścia Pana Jezusa, tzn. na uroczystość Bożego Narodzenia.

ADWENT A ROK LITURGICZNY
Obecnie Adwent rozpoczyna się pierwszymi Nieszporami I Niedzieli Adwentu. Niedziela ta jest zawsze Niedzielą najbliższą święta Andrzeja Apostoła, które przypada na 30 listopada. Adwent kończy się z chwilą rozpoczęcia I Nieszporów w Wigilię Narodzenia. Może się zdarzyć, że wypadną one wieczorem w IV Niedzielę Adwentu. Długość adwentu może się zatem wahać od 23 do 28 dni.

ZNACZENIE NIEDZIEL ADWENTU
* pierwsza niedziela Adwentu - tematem jest powtórne przyjście Pana na końcu czasów. Czytania mocno podkreślają aspekt czujności, nawołując, by życie chrześcijan było trzeźwe, bez złudzeń, do końca przeniknięte miłością do Pana, który tylko na chwilę odszedł
* druga niedziela Adwentu – proroctwa wyjęte ze Starego Testamentu, odnoszą się ściślej do Przyjścia Mesjasza
* trzecia niedziela Adwentu - motywem przewodnim jest radość. Stąd też jej nazwa „Gaudete” – „radujcie się”. Liturgia tego dnia może być sprawowana w szatach koloru różowego, który oznacza w liturgii przeżywanie radości w okresie pokuty.
* czwarta niedziela Adwentu - liturgia Słowa dotyczy już bezpośrednio wydarzeń, które poprzedziły Narodzenie Jezusa.

WIENIEC ADWENTOWY
Polega na umieszczaniu w kościołach lub domach wieńca z jedliny z czterema świecami. Wieniec ten jest symbolem przygotowania i nadziei. Jest też obrazem wspólnoty oczekującej w miłości i radości na swojego Pana.
* Pierwszą świecę zapala się w I Niedzielę Adwentu i symbolizuje ona przebaczenie grzechu nieposłuszeństwa Adamowi i Ewie przez Boga.
* Druga świeca zapalana jest w II Niedzielę Adwentu a symbolizuje ona wiarę patriarchów Narodu Izraelskiego w dar Ziemi Obiecanej.
* Trzecią świecę zapala się w III Niedzielę Adwentu i symbolizuje ona radość króla Dawida świętującego Przymierze z Bogiem.
* Czwartą świecę zapala się w IV Niedzielę Adwentu. Symbolizuje ona nauczanie proroków, którzy zapowiadają przyjście Mesjasza i Jego Królestwa pokoju i sprawiedliwości.

KOLOR SZAT
W okresie Adwentu używany jest kolor fioletowy. Jest on znakiem żałoby i pokuty, ale symbolizuje również skruchę, pokorę oraz dostojność. Tak więc w Adwencie w pokorze serca i w uniżeniu staramy się przygotować na przyjście Pana.

ZNACZENIE ADWENTU
Adwent można przedstawić jako wielką wigilię Kościoła chrześcijańskiego przygotowującego się do swego spotkania z Chrystusem. To oczekiwanie posiada podwójny wymiar – jako przygotowanie do świąt Narodzenia Pańskiego, będące jednocześnie jednak wyrazem tego prawdziwego, najważniejszego czekania: oczekiwania na Jego ostateczne Przyjście. Te dwa wymiary są przeniknięte duchem radości i nadziei płynącej z wiary. Trudno je oddzielić od siebie, przeplatają się bowiem nawzajem, a Liturgia zwraca uwagę na jeden lub drugi ich aspekt. Adwent skłania także do zastanowienia się nad tajemnicą śmierci. Chrześcijanie, rozumiejąc ją jako granicę między życiem teraźniejszym a życiem przyszłym, muszą odważnie podejmować tematy eschatologiczne jako jedne z najistotniejszych. Adwent ma odnowić nasze spojrzenie eschatologiczne w sensie ponownego zaznaczenia najważniejszych wartości i przypomnieć rolę chrześcijańskiego Kościoła w świecie. Jest spojrzeniem na całą historię świata oczami człowieka wierzącego. Ma ponownie odbudować radość i nadzieję opartą na wierze.

MARYJA - MATKA PANA W ADWENCIE
W Adwencie teksty liturgiczne ukazują miłość z jaką Maryja oczekiwała Syna. Ponieważ tytuł Bożej Rodzicielki jest tytułem najgodniejszym, z którego wypływa cała wielkość i rola Marii, Adwent, w którym Kościół przygotowuje się do Narodzin Pana jest najdogodniejszym okresem do oddania Jej czci. Kościół chrześcijański uważa ją za wzór gotowości w wyjściu naprzeciw Zbawiciela. Naśladuje Ją „oczekując na modlitwie i radując się w swoich uwielbieniach”. W Polsce wiąże się to z tradycją Rorat odprawianych w czasie Adwentu.

RORATY
Od XII wieku znana jest w Polsce adwentowa Msza św. ku czci Matki Bożej, zwana RORATAMI. Podczas tej Mszy pali się dodatkową świecę (tzw. roratkę) symbolizującą Matkę Bożą, która jako gwiazda zaranna, jutrzenka poprzedziła przyjście na świat światła słonecznego, prawdziwej Światłości, naszego Pana Jezusa Chrystusa. Świeca Maryjna przybrana w białą wstążkę oznacza też przywilej niepokalanego poczęcia Maryi, jej czyste, święte i nieskalane życie poświęcone całkowicie Bożemu Synowi.
Charakterystycznymi znakami podczas rorat są: gaszenie światła w świątyni, oraz procesja z lampionami.

Niech ten Adwent będzie dla każdego
owocnym czasem przygotowania na przyjście Pana.