Sakramenty

Czym jest Sakrament?

Sakrament jest to znak widzialny, ustanowiony przez Pana Jezusa, który daje ludziom niewidzialną łaskę Bożą. Chrystus powierzył je Kościołowi, stąd nazywamy je „sakramentami Kościoła”. Sakramenty nazywamy sakramentami wiary - dają nam zbawienie i pomagają osiągnąć życie wieczne.

Celem sakramentów jest:

• uświęcenie człowieka
• budowanie mistycznego Ciała Chrystusa
• oddawanie czci Bogu.

Sakramenty dzielimy na trzy grupy:

Wskazania dla duszpasterzy Diecezji Siedleckiej w sprawie udzielania sakramentów

Biskup Siedlecki Zbigniew Kiernikowski (23.01.2010 r.)

Sakramenty udzielane przez Kościół i we wspólnocie kościelnej są DAREM, który jest nieodłącznie związany z aktualną, żywą wiarą i prowadzi do ubogacenia życia poszczególnych osób oraz odnajdywania przez nich miejsca we wspólnocie wierzących.

1. Sakramenty są dla ludzi przygotowanych do ich przyjęcia, a przede wszystkim wykazujących stosowną do swego wieku i stanu wiarę (kan. 843). Przyjęcie sakramentów bez odpowiedniej wiary niesie ze sobą niebezpieczeństwo magicznego ich pojmowania i takiego też korzystania z nich. Dodatkowo dochodzi niebezpieczeństwo traktowania duszpasterza nie jako ojca wspólnoty parafialnej, reprezentującego Chrystusa i Kościół, ale jako urzędnika świadczącego określone usługi (por. Kongregacja ds. Duchowieństwa, instrukcja Kapłan, pasterz i przewodnik wspólnoty parafialnej, nr 22).

2. Nie można udzielać sakramentów osobom, które dobrowolnie i świadomie, a przy tym często w sposób publiczny, odrzucają nauczanie Ewangelii i Kościoła w podstawowych zagadnieniach moralnych lub nie akceptują wspólnoty Kościoła, mającej także wymiar hierarchiczny (zob. kan. 750nn.). (.....)

10. Normalnym i zwyczajnym miejscem udzielania sakramentów jest parafia, na terenie której mieszka dana osoba. Sakramenty bowiem są udzielane we wspólnocie Kościoła konkretyzującego się w lokalnej wspólnocie wierzących. Sakramenty też budują tę wspólnotę. Udzielanie i przyjmowanie sakramentów nie jest sprawą prywatną, lecz dokonuje się w odniesieniu do wspólnoty.

11. (…) przyjmowanie sakramentów nie jest ani magiczną koniecznością, ani formalną usługą ze strony Kościoła, którą można nabyć za pieniądze z jakichkolwiek względów bez stosownej postawy życiowej, czy gotowości do jej zmiany.