Środa Popielcowa 10.02.2016r

Środa Popielcowa nie jest sama w sobie szczególnym świętem, ale po prostu początkiem okresu Wielkiego Postu. Jej sugestywne obrzędy służą temu, aby w okres pokuty paschalnej wejść świadomie i zdecydowanie. W kalendarzu liturgicznym jest to dzień powszedni wyróżniony (nie święto nakazane!).
Zwyczaj posypywania głów popiołem wszystkim wiernym sięga X-XI wieku. Wcześniej czyniono to wobec publicznych grzeszników, których w trakcie obrzędów pokutnych wyprowadzano z kościoła, posypując ich głowypopiołem. Modlitwa towarzysząca poświęceniu popiołu zwraca uwagę na to, że „jesteśmy prochem i w proch się obrócimy” oraz że „przez gorliwe pełnienie czterdziestodniowej pokuty mamy otrzymać odpuszczenie grzechów i nowe życie na podobieństwo Zmartwychstałego Chrystusa”.
Czytanie z księgi proroka Joela zwraca uwagę na charakter prawdziwej pokuty: „rozdzierajcie serca wasze, a nie szaty”. Pokuta nie może polegać na jakichś zewnętrznych gestach, ale na szczerej przemianie serca, czyli naszego życiowego nastawienia. Przed pozorną, zewnętrzną pokutą przestrzega ostro sam Chrystus: „Strzeżcie się, abyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi”. Tak więc, choć Wielki Post jest okresem pokuty, nie jest okresem smętku, zawodzenia i przygnębiającego nastroju. Pokuta wymaga poważnego przyjrzenia się swojemu życiu, dostrzeżenia zła, do którego być może się przyzwyczailiśmy, wyznania wini podjęcia trudu przemiany. Pokuta i nawrócenie to proces wewnętrznego oczyszczenia. Jak każde oczyszczenie – czy to u kosmetyczki, czy za pomocą diety, czy nawet sprzątanie mieszkania - wymaga pewnego wysiłku i mobilizacji. Ale ostateczny efekt znakomicie wynagradza włożony trud!