Świadectwa z EDK 2017r

I ja tam byłam. Pierwszy raz w życiu uczestniczyłam w takim "czymś". Bez żadnego przygotowania, w zwykłych, lekko podniszczonych butach, dreptałam przy świetle księżyca, w piękną, kwietniową, gwiaździstą noc. Było super, choć efektem są ogromne bąble i sztywność stawów - chodzę dziś jak przysłowiowa żaba. Nie przeszłam całego dystansu - jedynie 31 km i było mi bardzo żal, że niestety, ale klapa. Hołd składam Kasi - gdyby nie ta zacna kobieta, pewnie doczekałabym poranka przy kościele w Łukowcach. Kasia - jestem Twoją dozgonną dłużniczką! Serio. A dziś jeszcze Kasia z Mamą zaproponowały pomoc w postaci arsenału środków na otarcia, zakwasy i inne bolączki. Wielkie Wam dzięki!

Było pięknie. Nocna wyprawa w milczeniu daje dystans do rzeczywistości, do naszych "ważnych", a często tak małych spraw. Pomaga zbliżyć się do zrozumienia tego, co niezrozumiałe, lub choćby zaakceptować to takim, jakie jest. Pozwala poczuć życie głębiej i mocniej, połączyć się ze Stwórcą, tą choćby namiastką bólu fizycznego, jakiego On musiał doświadczać w sposób nieopisanie zwielokrotniony...
Agnieszka

Jestem bardzo wdzięczna osobom, które adorowały Pana Jezusa, jak też i tym, które modliły się za mnie w domu. A najbardziej dziękuję organizatorom i Panu Bogu!
Anna

Mimo że się spać bardzo chciało to nie żałuję że poświęciłem czas na adoracji Najświętszego Sakramentu. Panu Bogu trzeba czas poświęcić ponieważ Pan Bóg zawsze znajduje dla nas czas i obdarza nas tyloma łaskami nigdy nie powie przyjdź później
Bartłomiej

Ta noc była wyjątkowa, bo Bóg był na wyciągnięcie ręki.
Zofia

Zachęcam do pisania waszych doświadczeń i świadectw po EDK.

Wierzę, że po tej nocy, każdy z Was ma do opowiedzenia niesamowitą historię spotkania z Bogiem...

ks. Jacek